آسوده

چه اونی که چراغ راهت رو خاموش میکنه،

چه اونی که میبردت وسط آسمون و از همون بالا بی پروبال رهات می‌کنه،

شب آسوده و راحت میخوابن. به شیرین‌ترین شکل ممکن. این قانون اومدن و رفتنه. که بلد باشی لگد بزنی و بدونی پای خودت از ضربه لطمه نمی‌خوره ... اونی که پای رفتنش لنگ میشه، میشینه به رفتنت نگاه می‌کنه. به رفتن و آسوده لبخند زدن و گذشتنت. خوب بخوابی تا شبی که خبری از آسودگی نیست.